Müellif: Geoffrey Smith
Investing.com – Hissedarlar baş kaldırıyor ve haklılar da. UniCredit (MI:CRDI), Avrupa’da en ünlü CEO’lardan biri olan Jean-Paul Mustier’i gönderdi.
Bunu, en iyi ihtimalle hırslı ve en makus durumda hissedarlar için düpedüz tehlikeli olan bir mantıkla, siyasi güdümlü bir iç birleşmenin peşinden gitmek için yaptı.
Unicredit pay fiyatının reaksiyonu her şeyi anlatıyor: Önümüzdeki yıl için likiditeden kaynaklanan coşkulu bir ekonomik toparlanma beklentisiyle öteki her şeyin eridiği bir günde %6 düştü.
Mustier’in çok makus bir talihi vardı. Bu yılın başlarında salgın patlak vermeden çabucak evvel banka hissedarlarına, yılların en büyük ve en mert sermaye geri dönüşüne dair planları anlattı. Bunu, düşük Euro faiz oranları, düşük büyüme ve çekirdek pazarlarında azalan, çalışma çağındaki nüfusun tüm rüzgarlarına karşın sırf kıymeti muhafazanın değil, tıpkı vakitte onu yaratmanın bir yolunu bulduğunu vurgulayan bir açıklama ile yaptı.
Akabinde Covid-19 patladı ve düzenleyicileri tarafından Unicredit’e, bir sonraki kredi kayıpları dalgasını absorbe etmek için tüm bu fazla sermayeyi tutması emredildi. Bankanın yalnızca kendi kayıplarını karşılamaya konsantre olmasına müsaade verilseydi, her şey hoş gidebilirdi fakat Roma’daki siyasetçilerin öteki, daha büyük fikirleri vardı.
İlkbaharda Pier Carlo Padoan’ın lider olarak atanmasını planladılar. Padoan maliye bakanıyken Monte dei Paschi di Siena’nın kamulaştırılmasını denetlemişti lakin devletin artık ivedilikle bununla ilgilenecek özel bir alıcı bulması gerekiyordu.
Devlet mülkiyeti altında BMPS, bilançosunu düzeltmek ve özel mülkiyete geri dönüşü sağlamak için 8 milyar Euro kıymetinde kuşkulu bir alacak satışı ve buna eşlik eden bir sermaye artışı planlamıştı lakin Avrupa Merkez Bankası, bu ölçünün toplanmadığını söylemiş ve (La Repubblica’ya göre) 700 milyon Euro daha bulmasını talep etmişti.
Bilhassa BMPS’nin, hesaplarında arka arda kara delik bulma konusundaki şöhreti göz önüne alındığında Mustier’in, bir oburunun problemini çözmek için biriken tüm bu sermayeyi hiçbir formda harcayacağı yoktu. Yani gitmesi gerekiyordu.
Heyetin argümanı, Unicredit’in öteki bir yerde konsolidasyona karşılık verebilmek için İtalya’da toplanması gerektiği. Intesa Sanpaolo SpA (MI:ISP), bu yılın başlarında UBI Banca’yı düşmanca bir halde devralmak zorunda kaldı ve ona, kârlı kuzey İtalya pazarında daha da güçlü bir tesir sağladı. Credit Agricole (OTC:CRARY ) ise Banco Bpm (MI:BAMI) ile ittifakını sıkılaştırmaya çalıştıktan sonra üçüncü sıra kredi veren Creval (MI:PCVI) üzerinde bir atak yaptı.
Utandıran şey, Avrupa seviyesinde konsolidasyonu yürütebilen gerçek bir milletlerarası banka olan Unicredit’in artık daha içe dönük, dingin bir İtalyan iktisadına daha bağımlı ve her ihtimalde daha az kârlı olmaya mahkûm olmasıdır. Bu, Barbara Tuchman’ın, Tahta At’ı getiren Truva atlarından Vietnam’a çekilen ABD’ye kadar insanların çıkarlarına karşıt kararlar alma konusundaki kalıcı marifetlerinin bir yansıması olan 1984 tarihli “The March of Folly” (Delilik Yürüyüşü) isimli kitabına iyi bir ek olabilir.
Son yıllarda Avrupa bankacılığından çıkan birkaç cüret verici öyküden birinin, üzücü sonu.
Investing TR
