Müellif: Geoffrey Smith
Investing.com – Çarşamba günü İtalya’nın pay senedi ve tahvilleri canlandı. Cumhurbaşkanı Sergio Mattarella, yeni bir hükümet kurmak için Avrupa Merkez Bankası’nın (ECB) eski yöneticisi Mario Draghi’yi davet edeceğini onayladı.
FTSE MIB %2,2 artışla 22.560 puana yükselerek üstün performans gösterirken 10 yıllık İtalyan ve Alman tahvil randımanları ortasındaki makas, 11 puan azalarak 2016’dan beri en dar noktaya geldi. İtalya’nın bankaları Avrupa’da kendi bölümlerinde dikkat çekecek kadar iyi performans gösterenlerdi; Unicredit (MI:{6955|CRDI}}) %4,7, Intesa SanPaolo hissesi%5,7 ve Mediobanca (OTC:{{1054246|MDIBY}) }) %3.2 yükseldi.
Bu hareketler, Draghi’nin finansal piyasalardaki, İtalya’nın tahvil piyasasına karşı neredeyse Avrupa para birliğinden çıkmasına yol açacak vahim bir taarruzla karşı karşıya kaldığı 2012’nin karanlık günlerine kadar uzanan prestijinin gücünü yansıtıyor. Birebir vakitte para siyasetini gevşetmek için daha radikal tedbirlerle varlık fiyatlarını sürdürmedeki muvaffakiyetini da yansıtıyor lakin sekiz yıldır enflasyonda yaşanan uzun vadeli düşüş eğilimini durdurma konusundaki başarısızlığını göz gerisi ediyor.
Mattarella, onu ulusal birlik hükümetinin başı olarak görevlendirmek gayesiyle Draghi ile Roma’da buluşacak. Geçen ay 5 Yıldız Hareketi ile bir evvelki merkez-sol partilerin koalisyonu çöktü.
Draghi kabul ederse güç bir misyonla karşı karşıya kalacak: Sekiz yıl boyunca her ECB basın toplantısında davette bulunduğu yapısal ıslahatlar, bunları yürürlüğe koyarlarsa seçilmeyeceklerini bilen İtalya’nın önde gelen partileri tarafından dirençle karşılandı. Sonuç olarak İtalya, hala Avrupa’nın tüm majör ekonomileri ortasında en makus büyüme siciline sahip ve Matteo Renzi ve Giuseppe Conte yönetimindeki kimi iyileştirmelere karşın en yüksek işsizlik oranlarından birine sahip.
Asıl soru, 73 yaşındaki Draghi’nin 2012/13 yıllarında İtalya’yı son krizinden (Draghi’nin yardımıyla) çıkaran teknokrat Başbakan Mario Monti’nin tecrübesini tekrarlamak isteyip istemeyeceği. Monti’nin gayretlerinin mükafatı, Brüksel ile Berlin’in çıkarlarını ülkesinin çıkarlarının önüne koyan bir Avrupa kurumunun uşağı olarak şeytanlaştırılmak oldu.
Bu polemik çizgisi, İtalya’nın mevcut siyasi ortamının şekillenmesine yardımcı oldu. Hem 5 Yıldız hem de Matteo Salvini’nin sağcı Lega partisi, güçlerinin birçoklarını Monti’nin kemer sıkma siyasetlerinden beslenen popülist dürtülerden alıyordu. Her iki tarafın da bir Draghi hükümetini, ıslahatlarının kışkırtacağı öfkeyi atlatabileceklerine inandıkları ölçüde desteklemesi mümkün. Her iki taraf da onun, İtalya’yı Komisyon’un kurtarma polisinin eline teslim etmeyi planladığına dair kuşkuları kolaylıkla uyandırabilecektir.
Draghi’nin Monti’ye nazaran iki büyük avantajı var. Birincisi İtalya, Monti’nin hiç yaşamadığı bir direkt mali dayanak ölçüsü olan AB’nin Kurtarma Fonu’ndan 200 milyar Euro üzerinde para almaya hazırlanıyor. İkincisi Draghi’nin ECB’de öteki İtalyanlardan daha fazla sermayesi var ve rastgele senaryo olasılığında kesin takviyesini garantileyebilir. Üçüncüsü Draghi’nin 2012’de İtalya’nın mali çöküşünü önleyen muvaffakiyetleri, başbakanlığa Monti’ninkinden daha fazla siyasi sermaye ile başlamasını sağlayacaktır.
Bununla birlikte karşılaştığı zorluk esasen birebir; dingin, yaşlanan bir ülkeyi radikal ıslahat muhtaçlığıyla uzlaştırmak. Harika Mario bile bununla başa çıkmak için uğraş edecek.
Investing TR